BATI DÜNYASININ İKİYÜZLÜLÜĞÜ: DÜN SREBRENİTSA, BUGÜN GAZZE
11 Temmuz 1995’te, bulduğu her fırsatta insan hakları ve demokrasiden söz eden Avrupa’nın göbeğinde ve bütün insanlığın gözü önünde, Srebrenitsa’da bir soykırım yapıldı. Sırplar, çoluk çocuk, yaşlı demeden binlerce masum insanı katletti.
Yugoslavya’nın dağılması ile birlikte ortaya çıkan cumhuriyetlerden biri olan Bosna-Hersek, 1992 yılının Şubat ayında yapılan bir referandumun ardından bağımsızlığını ilan etti. Ancak Bosna-Hersek’in bağımsızlık kararını tanımayan Sırplar, Avrupa’da İslam varlığını yok etmeyi amaçlayan modern haçlıların kiralık katilliğini yaparak Saraybosna’yı kuşatma altına alıp üç buçuk yıl süren Bosna Savaşı’nı başlattılar. Boşnaklara karşı kanlı başlayan işgal ve kuşatmada sivil halkın can ve mal emniyetinin bariz tehlikeye girmesi üzerine Birleşmiş Milletler (BM) olaya müdahil olmuş, içlerinde Srebrenitsa’nın da olduğu altı bölgeyi ‘güvenli bölge’ ilan etmiştir.
Sırp saldırılarından kaçan binlerce Boşnak, 600 Hollandalı barış gücü askeri tarafından korunan Srebrenitsa’ya sığınmış, ancak ne acıdır ki, BM, Sırp katillerin tehdit, şantaj ve saldırıları karşısında taahhütlerini ve beklentileri karşılayamamış, Sırp taciz ve tecavüzlerini önleyememiş, bir gece yarısı kenti boşaltmış ve bulundukları kampı içindeki 25 bin mülteci ile birlikte Sırplara teslim etmiştir. Sırpların insafına terk edilen kent, Ratko Mladić’in komutasında bir hafta süren katliama uğramış; Srebrenitsa kırsalına götürülen, aralarında çocukların da bulunduğu sayıları 8 bin 372 olarak bilinen Boşnak, Ratko Mladić’in emriyle sadece beş gün içinde öldürülmüş, bulunma ihtimali de düşünülerek şehit bedenleri tanınmayacak hâlde parçalanarak toplu mezarlara gömülmüştür.
Ne Birleşmiş Milletler’in Srebrenitsa’yı güvenli bölge ilan etmesi ne de kentte bulunan 600 Hollanda barış gücü askeri, katliama mani olamamış hatta tavır ve tutumlarıyla katliama imkân hazırlamışlardır. Srebrenitsa olayı, II. Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da yapılan en büyük insan katliamı ve etnik soykırım olarak tarihe kazınmıştır.
Bosna-Hersek’in ateş ve kan denizinden geçtiği o zor zamanlarda, Aliya İzzetbegoviç, “Savaşta büyük zulme uğradınız. Zalimleri affedip affetmemekte serbestsiniz. Ne yaparsanız yapın ama soykırımı asla unutmayın. Çünkü unutulan soykırım tekrarlanır” diyerek, unutmanın zulme karşı direniş bilincini zayıflattığını, ancak soykırımın tekrarlanmaması için hatırlamanın fevkinde etkin caydırıcı mücadeleye gerek olduğunu bugün Gazze soykırımında maalesef trajik şekilde yine tecrübe ediyoruz. Dünya vicdanı küresel ölçekte gücü harekete geçirecek bir mekanizma tesis etmez, ümmet kararlı, inançlı birlikteliğini harekete geçirmezse, örgütlü zalimlerin durmayacakları belli olmuştur.
Eğitim-Bir-Sen olarak, Srebrenitsa’yı unutmadığımız, asla unutturmayacağımız gibi Gazze’ye olan fiilî dua ve desteğimizi de asla ihmal etmeyeceğiz. Srebrenitsa’yı unutmamak, Gazze’de siyonist soykırıma karşı direnişe destek vermeyi gerekli kılar. Bu yönde bir bilinç ve eylemin oluşmasına hep öncü olduk, olmaya da devam edeceğiz.
